stowarzyszenie – Zabytkowa Kopalnia Srebra

Zwiedzanie
Zabytkowej Kopalni Srebra

Oferta grupowa Zobacz wszystkie oferty

Zwiedzanie
Sztolni Czarnego Pstrąga

Oferta grupowa Zobacz wszystkie oferty

Drzemka w sztolni

30 listopada Tarnogórska Fundacja Kultury i Sztuki, Lokalna Organizacja Turystyczna oraz Stowarzyszenie Miłośników Ziemi Tarnogórskiej zaprosili na… Drzemkę w Sztolni Czarnego Pstrąga. Była to pionierska podróż do źródeł muzyki śladami korzeni Srebrnego Miasta Tarnowskie Góry.

Niepowtarzalny koncert Grzegorza Bojanka można było wysłuchać w komfortowej pozycji horyzontalnej, w łodziach unoszących się na wodach wpisanej na listę UNESCO sztolni. Wydarzenie było okazją, aby się odprężyć i zrelaksować przy dźwiękach muzyki ambientowej, która delikatna jak szelest skrzydeł przypominała zamieszkującego tarnogórskie podziemia nietoperza.

Pomysłodawcą Drzemki w tarnogórskich podziemiach byli twórcy odbywającego się od trzech lat w Tarnogórskim Centrum Kultury festiwalu Spalnia. Unikatowe przedsięwzięcie pozwoliło znów doświadczyć w pełni tego, do czego od dziesięcioleci dążą przedstawiciele nurtu, którym jest ambient – płynnego zlania się muzyki z otoczeniem. Niebywale przestrzenne brzmienia kompozycji Bojanka stworzyły w sztolni harmonijną całość z setkami kilometrów tuneli i szemrzącą w nich wodą.

Dodatkowo osoby, które wzięły udział w wydarzeniu, mogą zakupić bilety na floating ze zniżką 25%. Floating, czyli rejs łodzią w samotności lub w parze to oferta okazjonalna, dostępna w wybrane soboty. Promocja obowiązuje do końca 2024 roku. Terminy i bilety do kupienia można znaleźć TUTAJ.

Rozpoczęcie prac remontowych jednego z artefaktów wpisanych na listę UNESCO

Ruszają prace remontowe obudowy szybu Żmija, kluczowego elementu wentylacji podziemnej trasy turystycznej Zabytkowej Kopalni Srebra w Tarnowskich Górach. Inwestycja ma na celu ochronę naszego najcenniejszego materialnego dziedzictwa kulturowego i jest możliwa dzięki pozyskanej przez Stowarzyszenie Miłośników Ziemi Tarnogórskiej (SMZT) dotacji z budżetu państwa.

Szyb Żmija jest jednym z 28 artefaktów pogórniczych wpisanych w 2017 roku na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Remont jest konieczny z powodu uszkodzeń obudowy, spowodowanych okresowym przemarzaniem i oblodzeniem.

Głęboki na ponad 40 m szyb Żmija (niem. Schlange Schacht) wybudowano w 1811 roku. Służył on pruskiej kopalni ołowiu i srebra Fryderyk do transportu urobku na powierzchnię. Po zamknięciu kopalni w rejonie tarnogórskim w roku 1913 szyb został zasypany. Dopiero na początku lat 60 zaczęto jego odbudowę. Obiektowi wówczas nową funkcję jako część infrastruktury turystycznej. Obecnie Żmija wspomaga wentylację podziemnych wyrobisk i może być wykorzystywany na cele ewakuacyjne. Trenuje tutaj także grupa wysokościowa Centralnej Stacji Ratownictwa Górniczego z Bytomia.

Aktualnie, szyb nie posiada fundamentu, a jedynie obudowę zabezpieczającą przed osuwaniem się ziemi. Jego naziemna część nie jest dostępna dla turystów, a budowla w formie rynny chroni urządzenia wentylacyjne przed warunkami atmosferycznymi oraz zabezpiecza wejście do szybu przed dostępem osób postronnych.

W ramach pierwszego etapu prac, od poziomu -5,95 m do głębokości -25,95 m, planowane są prace zabezpieczające konstrukcję szybu przed zawaleniem. Głównym celem jest zabezpieczenie systemu wentylacji podziemi, co pozwoli na dalsze udostępnianie kopalni dla zwiedzających i zachowanie jej na liście UNESCO. Remont został zlecony Zakładowi Robót Górniczych “GÓRREM” z Rudy Śląskiej.

Całkowity koszt remontu wynosi około 2 500 000 zł, z czego 1 948 000 zł Stowarzyszenie Miłośników Ziemi Tarnogórskiej pozyskało ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu „Ochrona Zabytków”. Prace związane z realizacją zadania pn. Tarnowskie Góry, Zabytkowa Kopalnia Srebra, (1526): remont obudowy szybu „Żmija” mają zakończyć się do końca 2024 roku. SMZT liczy na sukcesywne pozyskiwanie środków na kolejne etapy remontu.

Muzyczne spotkanie z Janem Twardowskim

W swoich wierszach pisał, że popularność go przeraża. Jednak pisał tak dobrze, że musiał się z tą popularnością mierzyć. Ks. Jan Twardowski, bo o nim mowa, chociaż zmarł w 2006 r., wciąż jest żywy poprzez swoje teksty. Można było się o tym przekonać późnym wieczorem w sobotę 22 czerwca. W plenerze Sztolni Czarnego Pstrąga odbył się wyjątkowy koncert pt „Miłość uwierzy, przyjaźń zrozumie. Zapiski z poetyckiego pamiętnika”. To piosenki do wierszy właśnie Twardowskiego, które wykonał zespół Wszystkiego Dobrego.

Koncert zespołu Wszystkiego Dobrego był ponad godzinnym spotkaniem z Janem Twardowskim, księdzem, poetą, kaznodzieją i filozofem. Miał charakter śpiewogry, w której autobiograficzne wypowiedzi przeplatane były piosenkami do wierszy. Na środku ustawione zostało krzesło z kapłańską stułą, które zespół symbolicznie przygotował właśnie dla księdza.

Wypowiedzi prozą i następujące po nich zaśpiewane wiersze wzajemnie się komentowały, tworząc duchowy portret księdza i wrażenie spotkania nie tylko z jego słowem, ale z nim samym. Fragmenty prozy, odtwarzane na koncercie z nagrania archiwalnego, niepowtarzalnie odczytywał Jerzy Trela. Nagrania te, są jednymi z ostatnich studyjnych nagrań dokonanych przez tego znakomitego aktora, który zmarł w maju 2022 r.

„Miłość uwierzy, przyjaźń zrozumie. Zapiski z poetyckiego pamiętnika” / Zespół Wszystkiego Dobrego:

  •   wybór tekstów prozą: Aleksandra Iwanowska 
  •    wybór wierszy śpiewanych i muzyka: Jacek Swoboda 
  •    opracowanie muzyczne: zespół Wszystkiego Dobrego
  •    śpiew: Alicja Czura-Musialik
  •    gitara basowa, kontrabas, aranżacje: Dominik Sławiński
  •    altówka, aranżacje: Radosław Mikołajczyk
  •    gitara, śpiew, muzyka, aranżacje: Jacek Swoboda

Po koncercie zespół promował tom poetycki “Miłość uwierzy przyjaźń zrozumie. Zapiski z poetyckiego pamiętnika”, który składa się z książki z rozszerzoną wersją tekstową, niż tą prezentowaną na koncercie, i dwóch płyt CD. Jedna z nich to nagranie wszystkich tekstów prozą i wierszy Jerzego Treli (audiobook), druga to piosenki do wierszy w wykonaniu naszego zespołu. Wydawcą tej pod wieloma względami wyjątkowej publikacji jest Edycja Świętego Pawła.

Odgłos mych butów zostanie po wieczne czasy na schodach –
Księżyc i lustro nie ginie – wciąż dwoi, troi się w mroku –
Ktoś wyjdzie – nagle usłyszy szmer jasny, chłodny jak woda –
zrozumie treść mego życia, księżyca, lustra i kroków.

Serce zapadnie się głębiej – stanie się ciche jak pacierz –
we własny cień się otulę i wszystkich sobą zasmucę –
Wieczorem na mnie spojrzycie i duszę moją poznacie –
Wtedy gdy nic wam nie powiem – wtedy gdy nigdy nie wrócę.

Zostań przewodnikiem w tarnogórskich obiektach UNESCO!

Lubisz nowe wyzwania i kontakt z ludźmi? Interesujesz się historią górnictwa oraz Tarnowskich Gór? Pragniesz zdobyć nowe umiejętności i poszerzać swoją wiedzę? Dołącz do naszego zespołu i oprowadzaj turystów po Zabytkowej Kopalni Srebra i Sztolni Czarnego Pstrąga w Tarnowskich Górach. Stowarzyszenie Miłośników Ziemi Tarnogórskiej poszukuje kolejnych przewodników do oprowadzania turystów odwiedzających jedyne w województwie śląskim obiekty wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Wymagania:

  • chęć połączenia pracy z pasją
  • otwartość na nowe wyzwania
  • poczucie humoru
  • dyspozycyjność
  • wysoka kultura osobista
  • dobra kondycja fizyczna
  • znajomość języków obcych (niekonieczny, ale dodatkowy atut)

Co trzeba zrobić?

Wyślij swoje zgłoszenie oraz CV (wraz z klauzulą o przetwarzaniu danych osobowych)* oraz numerem telefonu na adres mailowy smzt@kopalniasrebra.pl lub dostarcz osobiście do naszej siedziby przy ul. Gliwickiej 2 w Tarnowskich Górach (pon. – pt. od 8.00 do 16.00). Możesz też napisać coś więcej o sobie, uzasadnić swoją chęć bycia przewodnikiem, czy też dołączyć list motywacyjny.

Gwarantujemy stałą współpracę na dogodnych warunkach!


Zabytkowa Kopalnia Srebra to jedyna w Polsce trasa turystyczna, która prowadzi gości przez urokliwe podziemia będące pozostałością po dawnym górnictwie kruszcowym. Jej dł. wynosi 1740 m (270 m zwiedzający pokonują łodziami). W czasie niezwykłej wędrówki turyści oglądają pochodzące z XVIII i XIX w. przodki górnicze, dawne stanowiska pracy i narzędzia. By ożywić atmosferę zwiedzania, podziemia zostały wypełnione efektami dźwiękowymi. I tak z oddali można usłyszeć odgłosy ciężkiej pracy gwarków, kopalnianego zawału, jadących wózków oraz robót strzałowych.
W budynku nadszybia znajduje się nowoczesne centrum edukacji o tarnogórskim górnictwie kruszcowym. Można zapoznać się tu m.in. z metodami wydobycia rud srebra, ołowiu i cynku oraz odwadniania podziemi. Oczy turystów przykuwa specjalna instalacja obrazująca działanie pierwszej na obecnych ziemiach polskich maszyny parowej, którą do miasta sprowadzono pod koniec XVIII w.
Elementem zwiedzania jest także pokaz filmu w sali kinowej. Na całej trasie zwiedzania, turystom towarzyszy przewodnik.

Sztolnia Czarnego Pstrąga to jeden z najdłuższych w Europie podziemnych przepływów łodziami fragmentem XIX-wiecznej Sztolni Głębokiej Fryderyk. Obiekt położony jest na terenie urokliwego Parku Repeckiego. Wędrując alejkami, zza drzew wyłaniają się dwa okrągłe, pokryte dachem z gontu budynki. To szyby Ewa i Sylwester. Wewnątrz każdego z nich znajduje się wejście prowadzące do podziemnych przystani dla łodzi.
Trasa biegnie kilkadziesiąt metrów pod ziemią. W tajemniczej scenerii, przy świetle lamp karbidowych, turyści pokonują łodziami odcinek 600 m. Przewodnik wprawia łódki w ruch, odpychając się od ścian sztolni zwanych ociosami. Jednocześnie snuje opowieści o dawnym górnictwie. Z uwagi na sposób zwiedzania sztolnia nazywana jest również podziemną Wenecją.
Przy szybie Sylwester znajduje się nowoczesny budynek obsługi ruchu turystycznego.


*Zgodnie z art. 6 ust. 1 lit. a Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/we wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych dla potrzeb aktualnej rekrutacji na przewodnika po Sztolni Czarnego Pstrąga i Zabytkowej Kopalni Srebra w Tarnowskich Górach.

Klauzula informacyjna:

Zgodnie z art. 13 ogólnego Rozporządzenia o ochronie danych osobowych z dnia 27 kwietnia 2016 r. (Dz. Urz. Ue l 119 z 04.05.2016) informujemy, iż:
1)   administratorem pani/pana danych osobowych jest Stowarzyszenie Miłośników Ziemi Tarnogórskiej;
2)   kontakt z inspektorem ochrony danych – Stowarzyszenie Miłośników Ziemi Tarnogórskiej, ul. Gliwicka 2, 42-600 Tarnowskie Góry, 32 285 52 02, smzt@kopalniasrebra.pl
3)   Pani/Pana dane osobowe przetwarzane będą dla potrzeb aktualnej rekrutacji – na podstawie art. 6 ust. 1 lit. a ogólnego Rozporządzenia o ochronie danych osobowych z dnia 27 kwietnia 2016 r. oraz ustawy z dnia z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy;
4)   Pani/Pana oferta pracy przechowywana będzie przez okres rekrutacji;
5)   ma Pani/Pan prawo do żądania od administratora dostępu do danych osobowych, prawo do ich sprostowania, usunięcia lub ograniczenia przetwarzania, prawo do wniesienia sprzeciwu wobec przetwarzania, prawo do przenoszenia danych, prawo do cofnięcia zgody w dowolnym momencie. Wycofanie zgody nie wpływa na zgodność z prawem przetwarzania, którego dokonano na podstawie zgody przed jej wycofaniem;
6)   ma Pani/Pan prawo wniesienia skargi do organu nadzorczego;
7)   podanie przez Panią/Pana danych osobowych jest dobrowolne ale jest warunkiem udziału w procesie rekrutacji. Konsekwencją niepodania danych osobowych będzie brak udziału w procesie rekrutacji;
8)   odbiorcami Pani/Pana danych osobowych będzie zespół ds. rekrutacji oraz pracodawca lub osoba upoważniona przez pracodawcę do wykonywania czynności w zakresie prawa pracy;
9)   Pani/Pana dane nie będą przetwarzane w sposób zautomatyzowany, w tym również w formie profilowania.

Kryptonim Kopalnia II

Strażacy, harcerze i ratownicy medyczni. 12 drużyn (po 3 osoby każda) z całego regionu rywalizowało i szkoliło się jednocześnie w Zabytkowej Kopalni Srebra w Tarnowskich Górach, 40 metrów pod ziemią. 11 marca 2024 r. po raz drugi odbyły się ćwiczenia pn. Kryptonim Kopalnia.

Zespoły ratownicze w ramach ćwiczeń z Kwalifikowanej Pierwszej Pomocy oraz Medycznych Czynności Ratunkowych musiały zmierzyć się m.in. ze skaleczeniami, urazami głowy, złamaniami i zatrzymaniami akcji serca a dodatkowym wyzwaniem był transport w ciasnych korytarzach kopalni. Pod ziemię zeszły po schodach z całym wyposażeniem i noszami, a nawet musiały wykazać się z użycia respiratora lub aparatury AED (na co dzień dostępnego w budynku kopalni). W sumie przygotowanych ostało 9 zadań, z czego 7 stanowisk znajdowało się pod ziemią.

W ćwiczeniach udział wzięli:

  • HKR – Tarnowskie Góry – 4 zespoły
  • HKR “Esperanto” Hufca ZHP Bytom – 1 zespół
  • Grupa Ratownicza HKR Pszczyna – 1 zespół
  • Wojewódzkie Pogotowie Ratunkowe w Katowicach w tym jeden z Pogotowia Ratunkowego Tarnowskie Góry i jeden z Rudy Śląskiej
  • Koło Naukowe Medycyny Stanów Nagłych i Katastrof – 2 zespoły
  • OSP Sucha Góra – 1 zespół
  • Komenda Powiatowa Państwowej Straży Pożarnej w Tarnowskich Górach – 1 zespół

Tegoroczną edycję ćwiczeń HKR Tarnowskie Góry przygotowało wspólnie z Referatem Ratownictwa i Krwiodawstwa Chorągwi Śląskiej ZHP, Centrum Szkoleniowe First Aid Med, Śląskim Sanitariuszem, SMZT, Medres S.C. Zabrze, OSP Sucha Góra, Kołem Naukowym Medycyny Stanów Nagłych i Katastrof.


Szyb Staszic – nowa instytucja kultury w mieście

Dokładnie 20 lat temu Stowarzyszenie Miłośników Ziemi Tarnogórskiej rozpoczęło starania o Stację Wodociągową Staszic. 5 marca 2024 r. została podpisana trójstronna umowa o współtworzeniu nowej instytucji kultury o nazwie SZYB STASZIC.

Umowę podpisali marszałek Jakub Chełstowski, burmistrz Arkadiusz Czech oraz Zbigniew Pawlak i Stanisław Karcz z SMZT.

 Takie decyzje zawsze wzbudzają kontrowersje typu, czy województwo powinno wspierać kolejne instytucje kultury? Bardzo się cieszę, że znaleźliśmy partnerów, aby wspólnie tworzyć kolejną perełkę w regionie, która będzie przybliżać nasze industrialne dziedzictwo. Współpraca kilku podmiotów to dla nas bardzo dobry model na prowadzenie instytucji kultury – powiedział marszałek Jakub Chełstowski.

Trójstronne wsparcie projektu podkreśla, jak ważne jest pielęgnowanie lokalnego dziedzictwa. Jest to miejsce o wyjątkowym znaczeniu historycznym. Dzięki współpracy, Szyb Staszic w Tarnowskich Górach, będący częścią obiektu wpisanego na listę UNESCO, zyska nowe życie jako przestrzeń dostępna dla mieszkańców i turystów, promująca wiedzę o naszym regionie i jego bogatej przeszłości górniczej

– Śląsk w tym kształcie, z którym go dziś kojarzymy, czyli aglomeracji śląskiej nie powstałby, gdyby nie woda z Adolfschachtu. Chcąc pokazać te podziemia szerszej publiczności, tworzymy instytucję kultury. Myślę, że za 10, może 15 lat, będziemy mieli w Tarnowskich Górach kolejny obiekt na miarę Zabytkowej Kopalni Srebra i Sztolni Czarnego Pstrąga – podsumował starania o utworzenie instytucji kultury burmistrz Arkadiusz Czech.

Szyb Staszic, który jest częścią dawnej stacji wodociągowej Staszic (część wpisu na listę światowego dziedzictwa UNESCO pn. Kopalnia rud ołowiu, srebra i cynku wraz z systemem gospodarowania wodami podziemnymi w Tarnowskich Górach) to miejsce wyjątkowe. Wydrążony w 1796 roku, w drugiej połowie XIX wieku został pogłębiony do blisko 50 metrów i razem z szybem maszynowym stał się w 1884 roku podstawą do utworzenia Stacji Wodociągowej Adolfschacht, którą w XX-leciu międzywojennym przemianowano na Staszic.

To z niej zasilano w wodę dużą część dzisiejszej, a wówczas powstającej, górnośląskiej metropolii z Chorzowem na czele. Pod szybem Staszic krzyżują się podziemne chodniki i odwadniające tarnogórsko- bytomskie podziemia sztolnie. Najgłębsza część Stacji sięga 70 metrów w głąb ziemi. Wydrążone pod nią studnie są dwa – trzy razy głębsze.

– Świat uznał ten obiekt za światową czołówkę, bo znajdujemy się w miejscu z listy UNESCO. Nie chodzi o to, że jest najpiękniejszy, najładniejszy, najstarszy. On wpłynął na rozwój ludzkości i ratował ludność aglomeracji śląskiej – dodał prezes Zbigniew Pawlak.

Kluczowym elementem w pracach do tego zmierzających jest zgoda Górnośląskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów, które jest właścicielem i użytkownikiem stacji.

– Tutaj cały czas pracują i będą pracować nasi pracownicy. My ten obiekt wydzierżawiamy partnerom umowy w celu tworzenia instytucji kultury – powiedział prezes Górnośląskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów S.A. Henryk Drob.

Co warte jest zobaczenia w Staszicu? Na terenie mieszczącej się przy ul. Wodociągowej Stacji, która stanowiła kiedyś wodne centrum Górnego Śląska, znajduje się do dziś ostatnia w Europie podziemna maszyna parowa. Warte uwagi są też budynki nadszybia, kotłownia, warsztaty oraz możliwość zaglądnięcia bezpośrednio ze stacji do Sztolni Głębokiej Fryderyk. To na niej, kilka kilometrów dalej, urządzono turystyczną, mierzącą 650 metrów trasę znaną jako Sztolnia Czarnego Pstrąga. Niewątpliwą atrakcję stanowić będą podziemne rurociągi, podziemne hale dla maszyn z silnikami na sprężoną parę, kondensatory i kocioł do sprężania, napędzającej pompy pary.

Stacja ma bezpośrednie połączenie podziemne z kierowanymi przez SMZT Zabytkową Kopalnią Srebra i Sztolnią Czarnego Pstrąga, także wpisanymi na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, co znacznie zwiększa możliwości rozwoju.


Barbórka 2023 wg dawnych zwyczajów

4 grudnia to dla Stowarzyszenia Miłośników Ziemi Tarnogórskiej tradycyjna barbórka w Zabytkowej Kopalni Srebra w Tarnowskich Górach. Rada Gwarków poprzez tradycyjny skok przez skórę przyjęła 10 osób do Braci Przewodnickiej.

Barbórkę rozpoczęła msza św. za wstawiennictwem patronki górników św. Barbary w intencji SMZT, a następnie pracownicy, przewodnicy i zarząd organizacji wzięli udział w śląskiej biesiadzie. Jednym z elementów biesiady jest skok przez skórę, kiedy to tzw. stare lisy przyjmują do siebie nowicjuszy. W tym roku przewodnikami po podziemiach z listy UNESCO zostali: Marcin Skrabania, Ireneusz Oleksy, Marian Brunner, Wojciech Gross, Izabela Lejman, Alina Chrószcz, Mieczysław Mielnik, Paweł Barchan, Tomasz Dąbrowa i Janusz Korzeń.

Ku czci św. Barbary – uroczyste misterium

To była prawdziwa uczta zarówna dla zmysłów jak i dla ducha. Sukces pod względem muzycznym, organizacyjnym i frekwencyjnym. Za nami Misterium św. Barbary, które odbyło się w sobotę 28 października w kościele pw. Św. Ap. Piotra i Pawła w Tarnowskich Górach. 7 utworów – Vivaldi, Zimmer, Puccini i gwóźdź programu, czyli GODZINKI z modlitewnika z 1747 roku.

– „Zwyczaje związane z kultem św. Barbary oraz tradycje górników kopalni kruszcowych na ziemi tarnogórskiej” zostały niedawno wpisane na Krajową Listę Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego. I chociaż w mieście nie ma już czynnych kopalń, to po takim wydarzeniu możemy być spokojni. Św. Barbara pozostanie w Tarnowskich Górach żywa – podsumował proboszcz ks. Piotr Kalka.

To pierwsze uroczyste misterium w Tarnowskich Górach, którego pomysłodawcą jest Stowarzyszenie Miłośników Ziemi Tarnogórskiej. W marcu tego roku „Zwyczaje związane z kultem św. Barbary oraz tradycje górników kopalni kruszcowych na ziemi tarnogórskiej” w marcu br. zostały wpisane na Krajową Listę Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego. Decyzja ministra kultury to przede wszystkim zobowiązanie, żeby dbać, a co za tym idzie  upowszechniać tradycje wśród mieszkańców. Stąd właśnie pomysł zorganizowania misterium i to w miejscu, w którym nadal można oglądać XVIII-wieczną księgę bractwa św. Barbary z papieską bullą.

W programie znalazły się następujące utwory: Nisi Dominus – Cum Dederit – Antonio Vivaldi, Requiem Aeternam – Korsyka – (Wieczny Odpoczynek Racz…), Miserere mei, Deus – Gregorio Allegri, Zespół In Tempore godzinki – (modlitewnik Bractwa św. Barbary), In Nomine – Otto Swartz, Chevaliers De Sangreal – Hans Zimmer, Tosca – Te Deum – Giacoma Puccini

Wykonawcy

  • Zespół In Tempore
  • Roksana Majchrowska – sopran
  • Kamil Zdebel – baryton
  • Orkiestra Kamiliańska pod dyrekcją Olka Königa
  • Bartłomiej Kwiatkowski – Organy, kierownictwo muzyczne
  • Karol Ziaja – Pozytyw
  • Piotr Pagieła – prowadzenie misterium

Promocja Górnego Śląska w kraju i za granicą

Współpraca Stowarzyszenia Miłośników Ziemi Tarnogórskiej z jedynym niemieckim muzeum prezentujące historię i kulturę Górnego Śląska. 20 października w Tarnowskich Górach gościliśmy dr Davida Skrabanię oraz Franka Mäuera z Muzeum Ziemi Górnośląskiej (OSLM) w Ratingen. Przedstawiciele tarnogórskiej organizacji oraz muzeum podpisali tego dnia w podziemiach Zabytkowej Kopalni Srebra z listy UNESCO list intencyjny/ umowę o współpracy. 

Główny cel umowy to pielęgnowanie, zachowanie i promocja spuścizny materialnego oraz niematerialnego dziedzictwa Górnego Śląska, która stanowi część ogólnoeuropejskiego dziedzictwa kulturowego. Pierwszy pomysł już jest. Za kilka miesięcy w muzeum w Ratingen zostanie otwarta wystawa pt. “Gorączka srebra. Tarnogórskie górnictwo i jego wpis na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.”

Wystawa będzie przede wszystkim oparta na artefaktach ze zbiorów SMZT z dodatkami z OSLM i Muzeum Górnictwa w Bochum. Start wystawy jest zaplanowany na 5 maja 2024 r., koniec na 4 maja 2025 r. – mówi kustosz zbiorów stowarzyszenia i jednocześnie kurator wystawy Mariusz Gąsior.

Umowa o współpracy została zawarta na 5 lat z opcją przedłużenia.

Muzeum Ziemi Górnośląskiej (Oberschlesisches Landesmuseum) w Ratingen-Hösel zostało otwarte w roku 1983 i jest największym muzeum śląskim w Niemczech Zachodnich. W  swojej roli jako instytucja historyczno-kulturalna przybliża zwiedzającym historię i kulturę Górnego Śląska oraz informuje o sytuacji obecnie panującej w docelowym regionie. Muzeum współpracuje z niemieckimi, polskimi oraz czeskimi instytucjami kulturalno-naukowymi oraz organizuje wystawy tematyczne i sympozja naukowe. 

Eksponat po renowacji

Koło wodne ze Skansenu Maszyn Parowych przy Zabytkowej Kopalni Srebra w Tarnowskich Górach przeszło renowację. M.in. wymieniono zbutwiałe deski i krokwie oraz odmalowano konstrukcję.

Eksponat ma aż 4 m średnicy i jest wierną rekonstrukcją koła wodnego z XVII w.  Maszyna dawniej przeznaczona była do napędzania młota w kuźnicach. Sprowadzona została ze Strzybnicy dokładnie w sierpniu 1982 r.

Skansen Maszyn Parowych to jedna z największych w Polsce kolekcji zabytkowych maszyn i parowozów. Na obszarze o powierzchni około 1 ha znajdują się takie eksponaty jak: walec drogowy, dźwig kolejowy, sprężarka, lokomobila, liczne parowozy, agregat prądotwórczy, pompy parowe oraz maszyny wyciągowe. Wszystkie eksponaty pozyskało Stowarzyszenie Miłośników Ziemi Tarnogórskiej,

Oprócz maszyn napędzanych siłą pary, na terenie tarnogórskiego parku maszyn znajdują się również inne ciekawe eksponaty, takie jak właśnie koło wodne. Zanim nastał wiek pary, do produkcji metali wykorzystywano potężne drewniane konstrukcje. Aby wprawić je w ruch, potrzebna była siła wody. To jedyny eksponat niezaliczony do zabytków techniki parowej.

Rozruch skansenu nastąpił w 1976 r. dzięki staraniom SMZT, które tym samym uratowało przed złomowaniem i zniszczeniem pomniki techniki.