spacer – Zabytkowa Kopalnia Srebra

Zwiedzanie
Zabytkowej Kopalni Srebra

Oferta grupowa Zobacz wszystkie oferty

Weekend spacerów z przewodnikiem

Hałda Popłuczkowa i Brama Gwarków podczas spacerów z przewodnikiem. W ramach Textour Project, a także przy okazji Industriady 2024 oraz festiwalu Śląskie Smaki 1 i 2 czerwca odbyły się wycieczki po terenach wpisanych na listę UNESCO.

O historii hałdy opowiadał Mariusz Gąsior, kustosz SMZT. Za to spacer czerwonym szlakiem Parku Repeckiego do Bramy Gwarków z turystami wybrał się Sławomir Ziemianek, przewodnik po podziemiach. Turystom nie przeszkodził nawet deszcz, który raczej nie sprzyja spacerom.

Wyprawy organizowane są w ramach Textour Project (w Europie jest 11 państw, które biorą udział w tym nowatorskim projekcie, wśród nich jest Polska, którą reprezentują właśnie Tarnowskie Góry) i są efektem współpracy Instytutu Ekologii Terenów Uprzemysłowionych ze Stowarzyszeniem Miłośników Ziemi Tarnogórskiej (scenariusz wycieczek stworzyła firma LOCATIVO).


HAŁDA POPŁUCZKOWA KOPALNI FRYDERYK

To oddalone o 3 km na południe od tarnogórskiego rynku duże usypisko skały płonnej, odpadu z płuczki rud ołowiu, srebra i cynku. Niezbędną do niej wodę dostarczały pompy maszyny parowej z szybu Pokój. Po 1838 roku, gdy uruchomiono przy nim nową, centralną płuczkę Królewskiej Kopalni Fryderyk i trzy lata później przedłużono do tego miejsca Sztolnię Głęboką Fryderyk, z niej pompowano wodę, po pogłębieniu ww. szybu.

Składowisko znacząco zwiększyło zajmowaną powierzchnię, objętość i wysokość w dobie wzrostu wydobycia rud i produkcji cynku na Górnym Śląsku w latach 1870-1920. W tym czasie na obszarze kopalni Fryderyk rudę cynku wydobywano w rewirze obejmującym południowe tereny Tarnowskich Gór i północne Bytomia. W końcu XIX wieku, gdy państwo pruskie wprowadziło radykalne zmiany w organizacji i finansowaniu górnośląskiego przemysłu wydobywczego, znalazło to swoje odzwierciedlenie w skali operacji wydobywczych oraz w dziedzictwie pozostałym po tej działalności. Mechanizacja wprowadzona do transportu pionowego i poziomego ułatwiła szybsze i bardziej efektywne wydobycie większych ilości rudy. W latach 1882-1887, w okresie największego rozwoju kopalni, rocznie pozyskiwano jej 20 000 do 30 000 ton.

Zwiększone wydobycie przełożyło się na powiększenie ilości odpadów pochodzących z procesu płukania i gromadzonych na hałdzie. Produkcja cynku na Górnym Śląsku osiągnęła swój szczyt w 1910 roku, wyniosła wówczas 250 000 ton.

Hałda częściowo zadrzewiona i porośnięta rzadkimi i chronionymi murawami galmanowymi jest dziś wśród przyległych do niej użytków rolnych wyraźnym wyniesieniem kształtującym krajobraz okolicy. Skruszona dolomitowa skała i domieszka drobin brunatnej rudy żelaza nadały jej pomarańczową, przechodzącą niekiedy w czerwień, barwę. Na jej części wierzchołkowej, w zboczach i u podnóża znajdują się niewielkie żelbetonowe stanowiska strzeleckie z okresu drugiej wojny światowej.

PORTAL WYLOTU GŁĘBOKIEJ SZTOLNI FRYDERYK

Znajduje się około 6 kilometrów na południowy zachód od tarnogórskiego rynku w zalesionej dolinie Dramy, na terytorium gminy Zbrosławice.

Budowla z 1834 roku to ozdobne zakończenie sztolniowego chodnika. Wzniesiono ją z bloczków obrobionego piaskowca i nadano kształt neoklasycznego portalu, zwieńczonego trójkątnym frontonem. W jego tympanonie znajdował się napis z nazwą sztolni: TIEFE FRIEDRICH STOLLN. Pod nim wykuto roczną datę rozpoczęcia jej budowy – 1821, zaś w zworniku łuku otworu portalu skrzyżowane trzonkami perlik i żelazko.

Te dwa narzędzia, którymi posługiwali się dawni górnicy, stały się w środkowoeuropejskim górnictwie jego powszechnie używanym symbolem. Nie bez powodu znalazły się na tłokach pierwszych pieczęci stosowanych przez tarnogórskie urzędy od 1529 roku i w herbie nadanym Tarnowskim Górom w 1562 roku. Było to wówczas miasto górnicze.

Pierwszy zbudowany odcinek Głębokiej Sztolni Fryderyk to 4568 metrów chodnika między szybem Staszic a portalem. Z jego otworu wypływało w czasie działania kopalni Fryderyk do 50 000 metrów sześciennych wody na dobę.

Portal, zwany czasem współcześnie „Bramą Gwarków”, jest przykładem pruskiej neoklasycznej architektury stosowanej dla tego typu budowli górniczych. Kilka podobnych zachowało się w Niemczech, np. przy sztolniach: Rothschonberger (Freiberg) oraz Tiefer Georg Stollen (Harz).

Święto Metropolii. Czerwonym szlakiem do Bramy Gwarków

Turyści wiedzieli, gdzie znajduje się Brama Gwarków, ale zazwyczaj dojeżdżali do obiektu od strony Ptakowic. A wędrówka czerwonym szlakiem to nie tylko ten obiekt. Podczas spaceru można zachwycić się pięknem Parku Repeckiego i zobaczyć wiele malowniczych krajobrazów – mówi Sławomir Ziemianek, który jednego dnia oprowadził kilka grup, w których było około 100 osób oraz zrobił ponad 30 tysięcy kroków. 2 lipca w Tarnowskich Górach świętowaliśmy 5. urodziny Górnośląsko-Zagłębiowskiej Metropolii.

UNESCO: Brama Gwarków – tu biją industrialne źródła Śląska

Bezpłatne wycieczki rozpoczynały się obok Szybu Sylwester Sztolni Czarnego Pstrąga. Turyści wraz z przewodnikiem wędrowali tzw. czerwonym szlakiem, którego zwieńczeniem była Brama Gwarków.

Na skraju Parku Repeckiego, 1,5 km od szybu Ewa znajduje się niezwykła kamienna budowla zwana potocznie Bramą Gwarków. Wzniesiono ją w 1834 roku z bloków piaskowca i nadano kształt neoklasycznego portalu. Stanowi on ozdobne zakończenie Sztolni Głębokiej Fryderyk, turyści zobaczą na miejscu odrestaurowany portal oraz słynne maszkarony. To właśnie tu wody sztolniowe z mierzącego w sumie 15 km systemu odwadniania tarnogórskich podziemi opuszczają je i poprzez tzw. roznos (sztuczne koryto) wpływają kilkaset metrów dalej do rzeki Dramy.

Zanim turyści szlido wylotu, po drodze zobaczyli szyby Sylwester i Ewa (między którymi urządzona jest Sztolnia Czarnego Pstrąga), a także ruiny zabytkowego, mało znanego, szybu Adam. Trzy wymienione szyby są jednymi z kluczowych elementów wielkiego systemu zagospodarowania wód podziemnych, który jest kluczowym elementem tarnogórskiego wpisu na Listę światowego dziedzictwa UNESCO. Tylko w Tarnowskich Górach udało się bowiem – dzięki niezwykłemu kunsztowi inżynierskiemu – zagospodarować wody pogórnicze do celów spożywczych. 



Wschód słońca nad Metropolią – rozruch na hałdzie UNESCO

Regionalny festiwal rozpoczął się własnie w Tarnowskich Górach, choć pierwszy punkt programu wyglądał zupełnie inaczej, niż zaplanowano. O świcie (około 4:40) grupa pasjonatów fotografii chciała zrobić zdjęcia wchodu słońca ze szczytu, skąd rozciąga się wyjątkowy punkt widokowy na panoramę miasta. Niestety zachmurzenie było tak duże, że główny bohater tego wydarzenia się nie pojawił.

Aktywne śniadanie rozpoczęło się o godz. 8. Nie zabrakło atrakcji zarówno dla dzieci, jak i dorosłych. Była joga, ćwiczenia, tańce, warsztaty, plener malarki oraz dobre jedzenia. W zabawach uczestnikom towarzyszyli aktorzy z teatralnego kolektywu Lufcik na Korbkę, którzy przebrani byli w stroje dawnych górników-płuczkarzy. Za to dr Monika Jędrzejczyk-Korycińska z Uniwersytetu Śląskiego podczas spacerów z botanikiem opowiadała, że hałda to miejsce ciekawe nie tylko historycznie, ponieważ niezmiennie kwitnie i tętni tutaj życie.



Hałda Popłuczkowa to pozostałość po działającym do początku XX centralnym zakładzie uzdatniania rudy dla kopalni ołowiu, srebra i cynku Fryderyk. Wysoka na 17 m hałda to sporych rozmiarów usypisko skały płonnej, odpadu z płuczki, a rudy żelaza nadały jej pomarańczową, przechodzącą niekiedy w czerwień barwę.

Eko-wycieczka po obiektach UNESCO w Tarnowskich Górach

Hałda była także jednym z punktów wycieczek z przewodnikiem. Na placu przy Skansenie Maszyn Parowych – części kompleksu Zabytkowej Kopalni Srebra uczestnicy wsiadali do ekobusa, który zatrzymywał się w dwóch miejscach wpisanych na listę UNESCO – pod pomarańczową hałdą oraz w Parku Kunszt. Po drodze można było także podziwiać krajobrazy i szyby górnicze będące częścią światowego dziedzictwa. Wycieczki trwały przez cały dzień. W sumie na trasę wyjechało 6 grup. Udział w wydarzeniu był bezpłatny.



Park Kunszt – kolejny przystanek – to z kolei miejsce założenia królewskiej kopalni srebra, ołowiu i cynku Fryderyk. Ten urokliwy Park  to jedno z najważniejszych miejsc dla historii przemysłu górnośląskiego. 16 lipca 1784 roku odkryto tu bogate złoża srebra i ołowiu. Miejsce to upamiętnia dziś zabytkowy kopiec otoczony potężnymi 200-letnimi lipami. Do początków XX wieku co roku na pamiątkę organizowano właśnie tu w lipcu Bergfesty, czyli święta górnicze będące poprzednikami grudniowych Barbórek. W pobliżu znajdowały się kiedyś budynki kopalni, w tym budynek pierwszej na Śląsku, działającej od 1788 roku, maszyny parowej.  

Kierunek GZM

Poznajmy się 2 lipca! Tak brzmiała główna idea wydarzenia. Metropolia ma już 5 lat, setki fantastycznych miejsc i ludzi, których warto poznać. W sumie święto odbyło się na terenie 35 gmin. Zaplanowano 94 wydarzenia, w tym 68 mikrowypraw.